Panandaliang Kapayapaan: Pilipinas sa Loob ng Boxing Ring
07-02-06
am9:00
Di tulad ng karaniwang araw ng Linggo sa Baguio City, tahimik ang Session Road nitong ika-2 ng Hulyo taong 2006. Kakaunti lamang ang tao sa lansangan, pati na rin ang mga sasakyan. Ito ang araw ng laban ni Manny Pacquiao at Oscar Larios sa Araneta Coliseum at tila sabik ang lahat at halos di huminga sa pag-aabang.
Mapapansin noong umagang iyon na kahit saan ka magpunta ay maririnig mong nakatutok ang mga tao (lalong-lalo na ang mga drayber) sa kani-kanilang mga radyo. Karamihan sa kanila ay pinakikinggan ang balita patungkol sa Thriller in Manila 2. Dala na rin ng pananabik, ang iba’y di na magawa pang antayin na ipalabas sa telebisyon ang nasabing laban kaya kahit pa magtiis sa pakikinig lamang sa radyo, halos di na ito alintana ng ating mga kababayan, malaman lamang kung ano na ang nangyayari sa laban ni Pacquiao, sa laban ng ating bansa.
At gaya nga ng kanilang inaasahan, matapos ang labing-dalawang rounds, nanalo si Pacquiao. Mababakas mo sa mukha ng ating mga kababayan ang lubos na kasiyahan matapos ang laban. Lahat ay patuloy ang pagdiriwang sa pagkapanalo ng pambato ng Pilipinas sa larangan ng boksing.
Di maitatanggi ang panandaliang kaligayahang idinulot ng isang pangkaraniwang laban sa mga Pilipino. Sa likod ng kahirapan ng ating bansa, nagawa nitong panandaliang ibalot sa limot ang problema ng ating bayan para kahit papaano ay damhin ang tamis ng pagwawagi. Ang pagkapanalo ni Pacquiao ay tila sumasalamin sa pag-asang mayroon pang magandang kinabukasang haharapin ang ating bansa. Ang tagumpay ni Pacquiao ay tagumpay ng mga Pilipino. Ang ligayang dulot nito ay panandaliang pagtakas sa katotohanang maraming problema ang Pilipinas. Ang tanging mababakas sa mga ngiti ng mga tao ay pagpupunyagi.
Ngunit dahil panandalian nga lamang ang nasabing kaligayahan, matapos ang ilang oras, unti-unti nang humuhupa ang kasiyahan, at dahan-dahang bumabalik ang lahat sa dati. Paunti-unti ay napupuno ulit ang kalsada ng Session Road, ang lahat ay may kanya-kanyang ginagawa. Patuloy ang pagpapalitan ng kwento, ngunit lumilipas din ito. Ang pagbubunyi sa tagumpay ay di rin nagtatagal. Babalik at babalik rin tayo sa realidad kung saan di madaling mahanap ang kasiyahang tulad ng idinulot sa kanila ng pagtatagumpay ni Pacquiao. Patuloy pa rin ang buhay, ang nakakarindi nang paghahanapbuhay para lamang may makain sa araw-araw. Maaaring maalala natin ang pagwawagi ni Pacquiao paglipas ng susunod pang mga araw, ngunit di nito magagawang baguhin ang paghihirap ng ating bayan. Mananatili na lamang itong isang makulay na istorya sa likod ng mga krisis na ating dinaranas at maaari pang danasin sa hinaharap.
am9:00
Di tulad ng karaniwang araw ng Linggo sa Baguio City, tahimik ang Session Road nitong ika-2 ng Hulyo taong 2006. Kakaunti lamang ang tao sa lansangan, pati na rin ang mga sasakyan. Ito ang araw ng laban ni Manny Pacquiao at Oscar Larios sa Araneta Coliseum at tila sabik ang lahat at halos di huminga sa pag-aabang.
Mapapansin noong umagang iyon na kahit saan ka magpunta ay maririnig mong nakatutok ang mga tao (lalong-lalo na ang mga drayber) sa kani-kanilang mga radyo. Karamihan sa kanila ay pinakikinggan ang balita patungkol sa Thriller in Manila 2. Dala na rin ng pananabik, ang iba’y di na magawa pang antayin na ipalabas sa telebisyon ang nasabing laban kaya kahit pa magtiis sa pakikinig lamang sa radyo, halos di na ito alintana ng ating mga kababayan, malaman lamang kung ano na ang nangyayari sa laban ni Pacquiao, sa laban ng ating bansa.
At gaya nga ng kanilang inaasahan, matapos ang labing-dalawang rounds, nanalo si Pacquiao. Mababakas mo sa mukha ng ating mga kababayan ang lubos na kasiyahan matapos ang laban. Lahat ay patuloy ang pagdiriwang sa pagkapanalo ng pambato ng Pilipinas sa larangan ng boksing.
Di maitatanggi ang panandaliang kaligayahang idinulot ng isang pangkaraniwang laban sa mga Pilipino. Sa likod ng kahirapan ng ating bansa, nagawa nitong panandaliang ibalot sa limot ang problema ng ating bayan para kahit papaano ay damhin ang tamis ng pagwawagi. Ang pagkapanalo ni Pacquiao ay tila sumasalamin sa pag-asang mayroon pang magandang kinabukasang haharapin ang ating bansa. Ang tagumpay ni Pacquiao ay tagumpay ng mga Pilipino. Ang ligayang dulot nito ay panandaliang pagtakas sa katotohanang maraming problema ang Pilipinas. Ang tanging mababakas sa mga ngiti ng mga tao ay pagpupunyagi.
Ngunit dahil panandalian nga lamang ang nasabing kaligayahan, matapos ang ilang oras, unti-unti nang humuhupa ang kasiyahan, at dahan-dahang bumabalik ang lahat sa dati. Paunti-unti ay napupuno ulit ang kalsada ng Session Road, ang lahat ay may kanya-kanyang ginagawa. Patuloy ang pagpapalitan ng kwento, ngunit lumilipas din ito. Ang pagbubunyi sa tagumpay ay di rin nagtatagal. Babalik at babalik rin tayo sa realidad kung saan di madaling mahanap ang kasiyahang tulad ng idinulot sa kanila ng pagtatagumpay ni Pacquiao. Patuloy pa rin ang buhay, ang nakakarindi nang paghahanapbuhay para lamang may makain sa araw-araw. Maaaring maalala natin ang pagwawagi ni Pacquiao paglipas ng susunod pang mga araw, ngunit di nito magagawang baguhin ang paghihirap ng ating bayan. Mananatili na lamang itong isang makulay na istorya sa likod ng mga krisis na ating dinaranas at maaari pang danasin sa hinaharap.
posted by heidi b.anicete at 7:18 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home