Masarap na Pagkaing Lansangan, Kabuhayan ng Ilan, Basura Para sa Iba
07-10-06
am 8:00
Isa sa mga sikat na kinawiwilihan ng mga Pilipino sa lansangan ay ang mga pagkaing kadalasang sa kalsada lamang makikita, o ang mas kilala sa tawag na street foods.
Maraming uri nito ang mamamataan sa kalye, nariyan ang fishballs, iba’t-ibang uri ng inihaw at ang bagong pumapatok ngayon sa panlasa ng karamihan, ang piniritong balum-balunan na mas kilala natin sa tawag na chicken nuggets.
Sa kahabaan ng Session Road ay makikita ang nagkalat na kariton ng chicken nuggets. At kahit saan pa man nakapwesto ang mga ito ay di maitatanggi ang dami ng taong tumatangkilik sa masarap na pagkaing Pinoy na ito. Ngunit sa dinami-dami ng taong dumudumog sa maliliit na kariton nito para tumuhog ng mamiso isang pirasong meryendang ito, ilan kaya sa kanila ang nakakaalam kung ano ang istorya ng taong nabubuhay sa bariyang inaabot nila?
Isa si Michael sa maraming mga taong nagbebenta ng chicken nuggets sa Session. Labing-anim na taong gulang siya at panganay sa apat na magkakapatid. Araw-araw mo siyang mamamataan sa Session na abalang-abala sa pagluluto at pagtutuhog ng kanyang paninda. Ayon sa kanya, huminto na siya ng pag-aaral para makatulong sa kanyang mga magulang. Napili raw niya ang pagtitinda ng chicken nuggets dahil napansin niya kung gaano ito kapatok sa mga tao.
Maliban sa mabilisang pagbenta, maliit lamang ang puhunan niya sa araw-araw. Sa tatlong kilo ng balumbalunan na nagkakahalaga ng dalawang daan at pitumpung piso at karagdagang sangkap na hindi pa aabot ng singkwenta pesos, ay umaabot raw ang kita niya ng limandaang piso kada araw. Maaaring maliit na halaga ang kanyang kinikita para sa maghapong pagod niya ngunit para sa kanya ay malaking tulong na raw ito. Sapat na raw para sa kanya na may maiuwing kahit na magkano sa kanyang mga magulang at may matirang konting puhunan para sa kinabukasan.
Sa mga taong tulad ni Michael, masasalamin mo ang kahirapan ng ating bayan. Maliban sa matinding pagtitiyaga para lamang kumita ng kakaunting halaga, sa paninda niya ay makikita mo kung gaano na rin tayo kadesperado. Ang balum-balunan ng manok na binabalewala at tinatapon lamang ng mga tao sa ibang lugar ay nagagawan pa natin ng paraan para muling magamit at makain. Pagkaing basura kung ituring ng iba, ngunit para sa atin ay laman tiyan at maaaring kabuhayan pa para sa ilan. Bagsak ang ekonomiya ng ating bansa at hindi na maitatanggi iyan. Mababakas mo sa mukha ng ilan nating mga kababayan, tulad ni Michael, ang epekto ng ganitong uri ng problema. Kakaiba kung kakaiba, itinuturing na exotic ng iba, pero bakit nga ba tayo mahilig sa mga pagkaing itinuturing na patapon na? Ito nga ba'y dala ng pagiging madiskarte ng mga Pilipino, o sadyang dala na lamang ng kahirapan?
am 8:00
Isa sa mga sikat na kinawiwilihan ng mga Pilipino sa lansangan ay ang mga pagkaing kadalasang sa kalsada lamang makikita, o ang mas kilala sa tawag na street foods.
Maraming uri nito ang mamamataan sa kalye, nariyan ang fishballs, iba’t-ibang uri ng inihaw at ang bagong pumapatok ngayon sa panlasa ng karamihan, ang piniritong balum-balunan na mas kilala natin sa tawag na chicken nuggets.
Sa kahabaan ng Session Road ay makikita ang nagkalat na kariton ng chicken nuggets. At kahit saan pa man nakapwesto ang mga ito ay di maitatanggi ang dami ng taong tumatangkilik sa masarap na pagkaing Pinoy na ito. Ngunit sa dinami-dami ng taong dumudumog sa maliliit na kariton nito para tumuhog ng mamiso isang pirasong meryendang ito, ilan kaya sa kanila ang nakakaalam kung ano ang istorya ng taong nabubuhay sa bariyang inaabot nila?
Isa si Michael sa maraming mga taong nagbebenta ng chicken nuggets sa Session. Labing-anim na taong gulang siya at panganay sa apat na magkakapatid. Araw-araw mo siyang mamamataan sa Session na abalang-abala sa pagluluto at pagtutuhog ng kanyang paninda. Ayon sa kanya, huminto na siya ng pag-aaral para makatulong sa kanyang mga magulang. Napili raw niya ang pagtitinda ng chicken nuggets dahil napansin niya kung gaano ito kapatok sa mga tao.
Maliban sa mabilisang pagbenta, maliit lamang ang puhunan niya sa araw-araw. Sa tatlong kilo ng balumbalunan na nagkakahalaga ng dalawang daan at pitumpung piso at karagdagang sangkap na hindi pa aabot ng singkwenta pesos, ay umaabot raw ang kita niya ng limandaang piso kada araw. Maaaring maliit na halaga ang kanyang kinikita para sa maghapong pagod niya ngunit para sa kanya ay malaking tulong na raw ito. Sapat na raw para sa kanya na may maiuwing kahit na magkano sa kanyang mga magulang at may matirang konting puhunan para sa kinabukasan.
Sa mga taong tulad ni Michael, masasalamin mo ang kahirapan ng ating bayan. Maliban sa matinding pagtitiyaga para lamang kumita ng kakaunting halaga, sa paninda niya ay makikita mo kung gaano na rin tayo kadesperado. Ang balum-balunan ng manok na binabalewala at tinatapon lamang ng mga tao sa ibang lugar ay nagagawan pa natin ng paraan para muling magamit at makain. Pagkaing basura kung ituring ng iba, ngunit para sa atin ay laman tiyan at maaaring kabuhayan pa para sa ilan. Bagsak ang ekonomiya ng ating bansa at hindi na maitatanggi iyan. Mababakas mo sa mukha ng ilan nating mga kababayan, tulad ni Michael, ang epekto ng ganitong uri ng problema. Kakaiba kung kakaiba, itinuturing na exotic ng iba, pero bakit nga ba tayo mahilig sa mga pagkaing itinuturing na patapon na? Ito nga ba'y dala ng pagiging madiskarte ng mga Pilipino, o sadyang dala na lamang ng kahirapan?
posted by heidi b.anicete at 4:44 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home